“İkindi yağmurları” metafor olarak, günün ikindi vakti ile insan yaşamının orta yaş dönemini bağdaştırıyor. İkindi vakti, güneşin parlaklığını kaybetmeye başladığı, ama henüz batmadığı bir zamandır. Bu, tıpkı insanın orta yaş döneminde olduğu gibi, gençliğin tazeliğinden uzaklaşıp, olgunluğun ağırbaşlılığına yaklaşılan bir evredir. Bu yağmurlar, bir yandan geçmişin izlerini taşıyan, bir yandan da geleceğe dair umutların hala var olduğu anları sembolize eder.
“İkindi Yağmurları, hayatın olgunluk dönemine geçişte hissedilen duyguların, hatıraların ve içsel yolculukların bir yankısıdır. Bu şiirler, gençliğin coşkusunun yanı sıra henüz karanlık basmamış bir zamanın tanıklığına çağırıyor.
Ne çocukluğun masumiyeti, ne yaşlılığın dinginliği; bu ikindi yağmurları, hayatın tam ortasında, içten gelen bir serinlikle ruhumuzu yıkayan duyguların ifadesi.”